به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر، امروزه سرزندگی فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از مهمترین سنجه های کیفیت زندگی در شهرها بدل شده است. در این میان، خیابان های پیاده، معـابری بـا بـالاترین حـد نقش اجتماعی هستند که می توانند شـور و سـرزندگی را به مناطق مرکزی شهرها آورده، مردم را بـه حضـور داوطلبانه […]
به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر،
امروزه سرزندگی فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از مهمترین سنجه های کیفیت زندگی در شهرها بدل شده است. در این میان، خیابان های پیاده، معـابری بـا بـالاترین حـد نقش اجتماعی هستند که می توانند شـور و سـرزندگی را به مناطق مرکزی شهرها آورده، مردم را بـه حضـور داوطلبانه در شهر تشویق کننـد و در نتیجـه، پایـداری مراکز شهری را تضمین کنند.
به گزارش شهریار، مقایسه تعاریف خیابان در محور زمان، حکایت از بازتعریف و اهمیت یافتن ویژه «ابعاد اجتماعی خیابان ها» از منظر «فضاهای عمومی» در دهههای اخیر دارد. به طوری که قابلیت دسترسی عمومی به این فضاها برای همگان، خیابان را به ناب ترین شکل فضاهای عمومی تبدیل کرده است.
خیابان تربیت در محله ای به همین نام در مرکز شهر و در درون بافت قدیم تبریز قرار دارد. این محور منطبق بر گذری است تاریخی، که ضمن انطباق کامل بـا مسـیر گـذر موجـود، دو نقطـه بسیار مهم؛ یعنی میـدان سـاعت (شـهرداری) و بـازار قدیم را به هم پیوند می دهد.
تا پیش از تبدیل این خیابان بـه پیـاده راه، نماهـای باارزش قدیمی و معماری خاصی کـه بدنـه هـای ایـن خیابان را تشکیل می دادند، رو به فرسـودگی داشـت و بار ترافیکی سنگینی نیز در این منطقـه پـر ازدحـام بـه چشم می خورد.
به ایـن ترتیـب، بـرای حـل مشـکل ترافیک خیابان و احیا و پردازش معماری سـنتی و نماهای آن، لزوم حذف این محـور از شـبکه ترافیکـی منطقه احسـاس مـی شـد، بـویژه اینکـه در تبریـز نیـز همچون بسیاری از شهرهای کهن کشور در مقطعـی از زمان، بافت قدیم، بیرحمانه رو به ویرانی نهـاده بـود؛ تا اینکه در اوایل دهه۱۳۷۰ لزوم رجعت به اصول و معیارهای طراحی شهری گذشته، حفاظت از بافتهای باارزش تاریخی در راستای تبدیل این فضاها به عرصه های عمومی در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفت و از این نظر به جرات می توان گفت که تبریز جزو شهرهای پیش رو کشور در زمینه در تبدیل خیابانهای تاریخی مراکز کهن شهری به پیاده راه قلمداد می شود.
تجربه موفق پیاده راه تربیت، مدیریت شهری را بر آن داشت تا در سال های بعد شاهد تبدیل گذر تاریخی داش ماغازالار(مغازه های سنگی)، خیابان ولیعصر و خیابان ارک به پیاده راه باشیم.
در حال حاضر محور پیاده تربیت با وام گیری از نام ها، نشـانه هـا و اتفاقات جمعی گذشته، در اذهـان عمـومی بـه عنـوان فضای شهری و حامل بـار تجـاری و اجتمـاعی شـهر عمل کرده و ضمن معرفـی بافـت قـدیم تبریز و عناصر با ارزش آن بـه عنـوان راوی و هـادی مناسـب توانسـته هـر ناآشـنایی را بـا بافـت مـانوس و حیـات اجتماعی را در درون آن جاری سـازد.
قابلیـت پیـاده روی، اختلاط کاربری هـا و فعالیت هـا، وجود کاربری های همخوان و مکمل، زمینه ای شـاداب، سرزنده و فرح بخـش در فضـای تربیـت را ایجـاد و میـل بـه استقرار و حضور را در محل تقویت کرده و موجــب شکل گیری فضـاهایی چنـد منظـوره و در عـین حـال جذاب و سرزنده را فراهم ساخته است.
همچنین، توسعه و ترمیم جداره های ارزشمند و فضاها با الهـام از اصـول معمـاری و شهرسـازی گذشته و معرفی و ارائه چشم اندازهای زیبـا و متنـوع، آن را به یکـی از زیبـاترین، جذابترین و سرزنده ترین خیابان تبریز بدل نموده است.
امروزه پیاده راه تربیت در مرکزیت تاریخی تبریز، خیابانی است سرزنده، پویا و رویدادمدار که شهر تبریز به آن میبالد. این خیابان در قالب حفظ میراث گذشته و حمایت از خاطره ها و هویت ها در قالبی هم پیوند با زندگی روزمره مردم به تجربه موفقی از «تجربه زیسته» بدل شده است.
به طوری که در حال حاضر «توسعه فضاهای پیاده و انسان محور» به عنوان یکی از راهبردهای برنامه راهبردی- عملیاتی شهرداری تبریز در راستای دستیابی به چشم اندازی با هویت انسان محور و واجد کرامت انسانی مورد تاکید جدی مدیریت شهری قرار گرفته است.
محمد جام کسری/ رییس گروه برنامه ریزی شهرداری تبریز
