به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر، به گزارش خبرگزاری ایمنا، این بار نوبت به منطقه ۱۱ شهرداری اصفهان و محله رهنان رسید؛ سفر به دیار هزارساله‌ای که کهن‌ترین قصه‌ها را در دل خود نهفته دارد؛ رهنان یا ره نان، محله‌ای که عطر خوش و طعم خوب نان آن زبانزد خاص و عام است، اما ماجرا […]
به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر،
به گزارش خبرگزاری ایمنا، این بار نوبت به منطقه ۱۱ شهرداری اصفهان و محله رهنان رسید؛ سفر به دیار هزارساله‌ای که کهن‌ترین قصه‌ها را در دل خود نهفته دارد؛ رهنان یا ره نان، محله‌ای که عطر خوش و طعم خوب نان آن زبانزد خاص و عام است، اما ماجرا تنها به نان خوش آن ختم نمی‌شود؛ بستنی و لبنیات این محله نیز از سال‌های دور معروف بوده و با نام حاج علی محمد گره خورده است؛ او در این قصه پیشرو بوده و تمام فرزندان، نوه‌ها و نتیجه‌های او کار پدر و پدربزرگ خود را ادامه داده‌اند.
به محض ورود به محله رهنان و هنگام گذر از خیابان‌های اصلی علاوه‌بر نمایشگاه‌های متعدد و متنوع مبلمان و تخت خواب، بستنی حاج علی محمد و مغازه‌های دیگر بستنی‌فروشی به چشم می‌خورد و می‌توان گفت، از جمله ویژگی‌های شاخص این محله است؛ صنعت مبل‌سازی در این منطقه حرف اول را می‌زند و هرچند به گفته بعضی از ساکنان این محله، این حرفه کمی با رکود مواجه شده، اما به هر حال مبل رهنان از دیر باز معروف بوده است و از سراسر استان برای خرید مبلمان و تخت‌خواب به این محله می‌آیند.
رهنان سرزمین مردمان خونگرم و از جان گذشته‌ای است که در زمان جنگ تحمیلی ایران و عراق با حدود ۴۰ هزار جمعیت، ۵۰۰ شهید تقدیم وطن کرده است و می‌توان گفت، میانگین شهدای آن در زمان دفاع مقدس دو برابر میانگین کشوری بوده است که این نشان از متدین بودن مردم این خطه دارد.
مسجد جامع و حمام بزرگ رهنان از آثار تاریخی این محله بوده که کنار یکدیگر قرار گرفته است و قدمت ۵۰۰ ساله دارد؛ در این مسجد هنوز نمازگزاران به عبادت می‌پردازند و پابرجا است اما حمام تبدیل به موزه شده و در اختیار بازدیدکنندگان و گردشگران قرار گرفته است.
در گذر از تمام خیابان‌های اصلی یا ورود به کوچه پس‌کوچه‌های قدیمی، برج‌های کبوتر خانه بسیاری مشاهده می‌شود که گاهی قسمت شمالی یا جنوبی برج به‌دلیل خانه‌هایی که اطراف آن ساخته شده، پشت دیوارها محبوس مانده است.
رهنان تقریباً بزرگ و برای خود شهری شده، اما همچنان بافت روستایی و قدیمی خود را حفظ کرده است که البته بعضی از این محله‌ها از این بافت فرسوده رنج می‌برد؛ هنگام پرسه زدن در تمام این کوچه‌های تاریخی و قدیمی، تیر برق‌های چوبی به‌شدت نظرم را جلب کرد و در بعضی از این کوچه‌ها هنوز سقاخانه برای نذر روشن کردن شمع وجود داشت که فلسفه آن درواقع ایجاد روشنایی در شب برای رهگذران بوده است.
خیابان‌های اصلی رهنان با توجه به وجود نمایشگاه‌های بزرگ مبلمان و تردد فراوان در آن بسیار کم عرض بوده و در بعضی نقاط دسترسی نداشتن این خیابان‌ها به یکدیگر، عبور و مرور را برای رهگذران دشوار کرده است؛ کوچه‌های قدیمی شهرسازی درستی ندارد و از پس‌کوچه‌های پیچ در پیچ و بناهای خشت و گلی که مخروبه شده است، رنج می‌برد.
امام‌زاده میر شرف‌الدین از دیگر بناهایی بود که کنار آرامستان محله رهنان قرار داشت و فضای روحانی و آرامش‌بخشی را کنار گلزار شهدای این محله ایجاد کرده بود؛ او از نوادگان امام سجاد (ع) و از نقبای عراق بوده که در اینجا به خاک سپرده شده و دارای سنگ‌نوشته‌ای است که قدمت بسیاری دارد؛ این مکان مقدس از دیگر بناها و آثار تاریخی این محله به حساب می‌آید و روزانه پذیرای رهگذران بسیاری است که با گذر از آن حوالی حتماً به زیارت این امام‌زاده می‌آیند و لحظاتی را با خود و در این فضای معنوی خلوت می‌کنند.
عرض معابر رهنان با جمعیت فعلی آن هم‌خوانی ندارد
علی‌محمد سهرابی، از اهالی منطقه ۱۱ شهرداری اصفهان است که از بدو تولد تاکنون در محله رهنان ساکن بوده و همراه خانواده خود در این محله زندگی می‌کند؛ از او درباره نقاط قوت و ضعف این محله قدیمی می‌پرسم و اینکه در حال حاضر رهنان در چه وضعیتی قرار دارد.
سهرابی از فعالیت‌های این دوره از مدیریت شهری و خدماتی که به شهروندان این محله ارائه شده است، تعریف می‌کند و می‌گوید: محله رهنان به‌رغم تمام تلاش‌های مدیریت شهری از ترافیک و بافت فرسوده رنج می‌برد.
او ادامه می‌دهد: عرض معابر در محله رهنان کم بوده و این در حالی است که وجود نمایشگاه‌های مبلمان در خیابان‌های اصلی این محله منجر به تردد فراوان در این محدوده‌ها شده و ترافیک شدیدی ایجاد می‌کند، از طرفی نبود پارکینگ این حجم ترافیک را تشدید کرده و گاهی خیابان را قفل می‌کند.
معتمد محله رهنان در حالی که با دست به خیابان فرعی که پشت سرش قرار دارد، اشاره می‌کند، می‌گوید: اطراف مسجد جامع یا حمام تاریخی دارای بافت فرسوده است، البته چندین طرح برای دسترسی و عریض شدن خیابان‌های اطراف این بناها صورت گرفته است که کافی نیست و در دل محله و نقاطی که خانه‌های مسکونی واقع شده، معابر بسیار قدیمی است و شهرسازی ندارد؛ عرض کم کوچه‌ها رفت و آمد را برای عابران مشکل کرده و به‌طور مثال برای گذر از خیابان عاملی و رسیدن به خیابان اباذر، خیابان مستقیم و قابل دسترسی وجود ندارد و باید کوچه پس‌کوچه‌های زیادی را پشت سر بگذاریم تا به خیابان اصلی برسیم؛ مدارس رهنان نیز فرسوده است و برای امنیت جان بچه‌ها و دانش‌آموزان باید نوسازی شود.
ساماندهی گذر ابوذر یک فرصت برای رهنان است
او از اجرای طرح ساماندهی خیابان اباذر بسیار خوشحال است و ادامه می‌دهد: این طرح یک فرصت طلایی در قلب رهنان است، اما کافی نیست، چراکه این محله باوجود کارگاه‌های مبل‌سازی و تعدد نمایشگاه‌های مبل در خیابان‌های شریف، امام رضا (ع) و شهیدان غربی و شرقی به فعالیت‌های عمرانی بسیاری نیاز دارد تا خیابان‌ها عریض شود و به یکدیگر دسترسی پیدا کنند.
سهرابی می‌گوید: با عبور از هر گذر و کوچه با کارگاه‌های مبل‌سازی مواجه می‌شوید که این موضوع در حال‌حاضر با جمعیت رهنان و عرض کم معابر هم‌خوانی ندارد، ضمن اینکه این کارگاه‌ها اطراف و در تمام نقاط منطقه پراکنده هستند و در این شرایط باید مکانی برای متمرکز شدن آن‌ها در نظر گرفته شود.
او از بومی‌بودن و انسجام اهالی محله رهنان می‌گوید و نسبت به حضور اتباع بیگانه ناراحت است؛ به‌تازگی تعداد مهاجران به این منطقه افزایش یافته است که این موضوع می‌تواند برای بومیت و بافت محلی رهنان آسیب‌زا باشد؛ به‌دلیل کم‌آبی بیشتر کشاورزان دیگر کشاورزی نمی‌کنند و اغلب فرزندان آن‌ها سکونت در خانه اصفهان یا خمینی‌شهر و به‌طور کل زندگی در شهرهای اطراف را ترجیح می‌دهند.
به گزارش ایمنا، محله رهنان تا قبل از سال ۱۳۴۰ یکی از ده‌های اطراف اصفهان بوده و در سال ۱۳۸۲ با تقسیمات شهری به شهر اصفهان ملحق شده است؛ رهنان از چهار قلعه تشکیل شده بوده که این قلعه‌ها در نزدیکی کهن‌دژ از آثار مربوط به دوره ساسانیان قرار داشته و اکنون از آن اثری باقی نمانده است؛ از ویژگی‌های بارز محله رهنان وسیع بودن آن و قرارگیری چهار محله از جمله محله زاجان، چهارشاه، طاحونه و ماشاده در دل آن است.
گزارش از: ریحانه راهپیما
