به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر، در عصر حاضر با وجود معظل ترافیک شدید در مراکز شهری، شهرداری ها اقدامات نوآورانه ای در این راستا انجام داده اند. شهر گنت بلژیک با اصلاح طرح ترافیک خود، کاهش استفاده از خودرو در شهر را تا ۱۰ درصد ممکن کرده است. این مدل علاوه بر مزایایی که […]
به گزارش پایگاه خبری آرمانشهر خبر،
در عصر حاضر با وجود معظل ترافیک شدید در مراکز شهری، شهرداری ها اقدامات نوآورانه ای در این راستا انجام داده اند. شهر گنت بلژیک با اصلاح طرح ترافیک خود، کاهش استفاده از خودرو در شهر را تا ۱۰ درصد ممکن کرده است. این مدل علاوه بر مزایایی که در زمینه کاهش آلایندگی دارد، احیای مشاغل در مرکز شهر را نیز در پی داشته است.
شهریار تبریز/آذر کریم‌زاده: در ۳ آوریل ۲۰۱۷، شهر گنت یک طرح ترافیک جدید را بر اساس مدل تجربی در شهر گرونینگ هلند در دهه ۱۹۷۰، اعلام کرد: یک استراتژی جسورانه که شامل تقسیم شهر به شش منطقه بود. بر مبنای این مصوبه، هیچ ارتباطی به ماشین اجازه نمی دهد تا از یک منطقه به منطقه دیگر تردد کند جز با قرار گرفتن در یک جاده کمربندی. یک سال پس از این اعلام، نتایج جالب توجهی بدست آمد : بالای ۲۵٪ جابجایی با دوچرخه، بیشتر از ۸٪ تردد با اتوبوس و کاهش ۱۲٪ رانندگی در ساعات اوج مصرف. از اینرو، این طرح موفقیتی سریع برای مدل گنت از نظر کاهش جایگاه خودرو در شهر از اهمیت بسزایی برخوردار بود.
این مثال که الگویی بر گرفته از سایر شهرهای اروپایی مانند پونتودرا، کپنهاگ و مادرید است، ثابت می کند که می توان استفاده از خودرو را در شهر کاهش داد یا حتی حذف کرد تا به طور قابل توجهی کیفیت هوا را بهبود بخشید. اما جالب‌تر این است که منافع اقتصادی زیادی نیز از این طریق عاید می شود. در شهر گنت، بر اساس ارزیابی تاثیر این روند، تعداد کسب‌وکارها ۲۰ درصد افزایش یافته و تعداد رکودها بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸، ۷ درصد کاهش یافته است. ایجاد ارتباط بین خودروهای کمتر و مشاغل بیشتر زمان بیشتری می برد، اما بایستی با علاقه دنبال شود.
افزایش ۲۰ درصدی کسب و کار در مرکز شهر
کاهش استفاده از خودرو در شهر (بخصوص در مرکز شهری) با تغییر اساسی طرح ترافیک شهری، پروژه بلندپروازانه ای است که توسط شهرداری گنت اجرا شده است. ایده ساده است، به بیان دیگر، شامل تقسیم شهر به چندین منطقه و اطمینان از اینکه امکان رفتن از یک منطقه به منطقه دیگر با ماشین وجود ندارد، به غیر از جاده کمربندی. با این حال، اگر از وسایل نقلیه عمومی استفاده شود، یا اگر با دوچرخه، وسایل حمل و نقل شخصی موتوری یا پیاده سفر کنند، می توانند در همه جا تردد کنند. این سیستم ساده و محدود کننده، همچنین بسیار مثمر ثمر است چرا که عبور و مرور ممنوع نبوده و برای مثال خدمات تحویل بسته یا خدمات اضطراری را مسدود نمی کند. بلکه با ایجاد پارکینگ‌های متعدد در مسیرهای اصلی، گسترش ترانسپورت بین‌وجهی را نیز تسهیل می نماید.
مشخص است که اجرای چنین اقدام مهمی که هدف آن پایان دادن به تردد « خودروی شخصی» در مرکز شهری است طرح آسانی نبود. در مناطق خاصی از شهر، ترافیک های متعددی در هفته های اول عملیات بوجود آمد. و مخالفت با این پروژه در میان بخشی از جمعیت گنت، به‌ویژه در میان مغازهدارانی که مدت‌ها از کاهش تردد به فروشگاه‌های خود بیم داشتند، شدید بود.
با این حال، پس از گذشت دو سال، بوضوح نمایان است که طرح ترافیک جدید در میان مردم گنت مقبولیت لازم را کسب کرده و آثار مثبتی نیز از آن برآمده است. طبق مطالعه ای مشخص شد که کیفیت هوا در آنجا، به ویژه با کاهش ۱۸ درصدی انتشار دی اکسیدکربن بهبود یافته است. همچنین مرکز شهر افزایش ۲۰ درصدی فروشگاه ها و کاهش ۷ درصدی رکود در کسب و کارها را ثبت کرده است.
بدیهی است که این طرح ترافیک یک شبه و بدون زمانبندی قبلی نبوده و مجموعه اقداماتی برای کاهش استفاده از خودرو در شهر دنبال شده است. به عنوان مثال، در گنت، از سال ۲۰۱۵ در اکثر خیابان های مرکز شهری، منطقه سرعت ۳۰ اجرا شد. با این حال، این طرح ترافیک، یک نوآوری در گنت محسوب نمی شود. برای درک مبانی آن، با رجوع به دهه هفتاد، در هلند، در شهر کوچک گرونینگ یا در لوون بلژیک نیز، یک طرح ترافیک بر اساس مدل “ون دن برگ” اجرا شد که استفاده از خودرو را تقریباً ۱۰ درصد در یک سال کاهش داد.
الگوبرداری از شهر گرونینگ هلند
ماکس ون دن برگ، اگرچه اکنون ۷۳ سال سن دارد، اما زمانی که مسئول سیاست حمل و نقل در شهر گرونینگ هلند شد حدود ۲۵ سال سن داشت. او که یک سیاستمدار جوان چپگرا بود، رویای شهری را در سر می پروراند که برای توسعه و بهبود کیفیت فضاهای شهری، عابران پیاده و دوچرخه سواران را در اولویت قرار دهد. برای انجام این کار، او در نهایت یک طرح ترافیک را تصور و اجرا کرد که شامل تقسیم مرکز شهر به چهار بخش مجزا بود. در سال ۱۹۷۷ در طول یک شبانه روز، صدها تابلوی راهنمایی و رانندگی به مقررات خیابان ها سر وسامان دادند، بطوریکه برای عبور از یک منطقه به بخش دیگر غیر از پیاده روی یا با دوچرخه امکان نداشت. و ۴۰ سال بعد، ۶۰ درصد از سفرهای انجام شده در گرونینگ سفرهایی است که با دوچرخه انجام می شود. ارقامی که یادآور پونتودرا یک شهر اسپانیایی است که ۷۰ درصد سفرها در آنجا بصورت پیاده روی انجام می شود. علاوه بر آن، «مدل ون دن برگ» در یکی دیگر از شهرهای بلژیک، در لوون، تکرار شد. در آنجا، در یک سال، دوچرخه سواری ۳۲ درصد افزایش یافت و استفاده از ماشین ۸ درصد کاهش یافت. در واقع همه چیز به وسعت شهر بستگی دارد.
با این حال، مدل ون دن برگ می‌تواند به شهرداری‌های دیگر ایده بدهد تا استفاده از خودرو در شهر را کاهش دهند و برای شهروندانی که تنها خواهان هوای پاک و فضای سبز بیشتری هستند این امکان را فراهم کند. چرا که جهت تبدیل شهرهای اروپایی به «شهرهای پایدار» که در آن تمایل به پیاده روی زیاد است، بحث ترافیک اجتناب ناپذیر است، به خصوص از آنجایی که راه های جایگزین وجود دارد، به ویژه از طریق کاهش سرعت. پس این راهکار یک شرط مطمئن جهت اصلاح طرح های عبور و مرور است و تنها جایگزینی وسایل نقلیه با وسایل تمام الکتریکی نمی تواند راه حل مشکل ترافیک باشد.
______________________________
منبع :
https://leshorizons.net/reduire-usage-voiture-ville-exemple-gand/
