✍مهندس سجاد انعامی کارشناس ارشد معماری و شهرسازی رشد و توسعه هرجامعه متناسب با بکارگیری تواناییهای موجود در آن جامعه است و یکی از راههای تحقق آن، تأمین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال افراد و ایجاد فرصتهای مساوی برای اقشار مختلف در جابجایی و دسترسی به ساختمانهای عمومی و فضاهای شهری است. 🔹هدف نهایی […]
✍مهندس سجاد انعامی کارشناس ارشد معماری و شهرسازی
رشد و توسعه هرجامعه متناسب با بکارگیری تواناییهای موجود در آن جامعه است و یکی از راههای تحقق آن، تأمین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال افراد و ایجاد فرصتهای مساوی برای اقشار مختلف در جابجایی و دسترسی به ساختمانهای عمومی و فضاهای شهری است.
🔹هدف نهایی در توانبخشی و توانمند سازی معلولان بازگرداندن استقلال فردی معلول در زندگی شخصی و اجتماعی است، اما هر زمان که موضوع مشارکت اجتماعی و فعالیت اجتماعی معلولان مطرح می گردد با مشکلی مواجه می شویم به نام عدم مناسبسازی.
انگار که در همه اماکن و محیطهای عمومی، معابر، دستگاهها و … تابلو ورود معلول ممنوع نصب گردیده است، موضوعی که مغابرت کامل با دستورات اسلام ، عدالت اجتماعی و قوانین و مقررات حقوق شهروندی دارد.
🔹از دیدگاه اسلام تمامی افراد جامعه صرفنظر از پایگاه اقتصادی ، اجتماعی ، ویژگی های روحی ، جسمی وتوانایی های فردی در نزد خداوند متعال دارای شان و منزلت اجتماعی یکسان بوده و تنها معیار برتری ، تقوی است.
از نظر حقوق شهروندی نیز حمایت از حقوق انسانها وظیفه دولتها در همه جوامع و برای همه شهروندان است و افراد دارای معلولیت و ناتوانی باید حقوق مشابهی برای زندگی همچون دیگر شهروندان داشته باشند و نباید هیچ استثنایی وجود داشته باشد.
🔹مناسبسازی یک الزام و ضرورت است و نه یک انتخاب، به همین دلیل است که در کشورهای پیشرفته، امر مناسب سازی و توجه ویژه به دسترسی افراد دارای معلولیت به امکانات جامعه ، جزو جدایی ناپذیر ضوابط قانونی و لازم الاجرا است به طوری که بازگشت از آنان غیر ممکن و در صورت تخطی شامل جرائم سنگین و پرداخت خسارت به اشخاص شاکی خواهد شد.
🔹آیین نامه اجرایی ماده ۲ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، مناسبسازی را چنین تعریف مینماید: اصلاح محیطی و تدارک وسایل حمل و نقل بطوریکه افراد معلول قادر باشند تا آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی ، معابر محیط شهری و بین شهری و ساختمانهای عمومی حرکت کنند و از تسهیلات محیطی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهرمند شوند.
🔹البته باید توجه داشت برخلاف اینکه در تعریف مناسب سازی به طور مستقیم به افراد معلول اشاره شده است اما کسانی که در مواجهه با موانع فیزیکی و معماری محیط شهری هستند و مناسب سازی محیط شهری برای آنها مفید هست طیف گسترده ای از آحاد جامعه را در برمی گیرد مانند افرادی که با صندلی چرخدار تردد می کنند ، افراد نابینا و کم بینا ، کسانی که ضعف و محدودیت حرکتی به ویژه در پاها دارند، سالمندان ، کودکان و بزرگسالان با ناتوانایی های موقت ، خانم های باردار ، مادرانی که کودکان خود را با کالسکه جابه جا می کنند و نیز افرادی که درچار عارضه های مفصلی هستند
اختصاصی/آرمانشهر
- نویسنده : مهندس سجاد انعامی کارشناس ارشد معماری و شهرسازی
- منبع خبر : آرمانشهر