این یادداشت در قالب نامه سرگشاده خطاب به رئیس جمهور، رئیس مجلس و نمایندگان مجلس نگارش شده است. به نظر می رسد گاهاً سیاست های کلان دولت و مجلس فاقد پشتوانه علمی و منطقی است. به طوری که با هیچ بررسی و تحلیلی نمی توان پاسخ قانع کننده ای برای چرایی وضع آن سیاست ها […]
این یادداشت در قالب نامه سرگشاده خطاب به رئیس جمهور، رئیس مجلس و نمایندگان مجلس نگارش شده است.
به نظر می رسد گاهاً سیاست های کلان دولت و مجلس فاقد پشتوانه علمی و منطقی است. به طوری که با هیچ بررسی و تحلیلی نمی توان پاسخ قانع کننده ای برای چرایی وضع آن سیاست ها پیدا کرد! اصولاً کسانی که برای سیاست های کلان دولت و مجلس تصمیم می گیرند باید دارای قدرت تشخیصِ وسیع بوده و با تحلیل های علمی- آماری نسبت به تدوین سیاست ها و استراتژی های کلان اقدام نمایند. اما گاها دیده ها و شنیده ها و تجربه آثار تصمیمات کلان، تردیدی های جدی در درستی سیاست گذاری ها ایجاد می نماید.
🔹یکی از سیاست های کلان که ضرر و زیان قابل توجهی را متوجه کشور نموده است نحوه پرداخت سوبسید بنزین است. برای درک درست از آثار منفی این سیاست کافی است اندک تأملی در آمارهای زیر بنماییم.طبق بررسی های نگارنده با لحاظ قیمت کنونی دلار، سالانه بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان سوبسید برای بنزین پرداخت می گردد! اگر این رقم را به سرانه تبدیل کنیم سهم شهری مثل زنجان بیش از ۴۵۰ میلیارد تومان خواهد شد که یک و نیم برابر کل بودجه شهرداری این شهر است! با این رقم می توان تحولی بزرگ در شهر ایجاد کرد.
🔹جناب رئیس جمهور و ریاست محترم مجلس سئوال من از شما این است؛ چرا بخشی از این رقم سرسام آور صرف توسعه حمل و نقل عمومی شهرها و توسعه خطوط ریلی کشور نمی شود؟! کافی است محاسبه شود با هزینه در این بخش چقدر مصرف بنزین در کشور کاهش خواهد یافت. در این صورت بی تردید در سیاست فعلی تان تجدید نظر خواهید نمود.
🔹اجازه دهید آمار دیگری را خدمت شما ارائه نمایم. در سال ۲۰۱۶ میزان مصرف بنزین در ایران ۵/۵ میلیارد لیتر بیشتر از مصرف قاره اروپا بوده است! حتماً مطلع هستید جمعیت ایران ۸۰ میلیون نفر و جمعیت اروپا بیش از ۵۰۰ میلیون نفر است! شکی نیست که از میزان قاچاق سوخت به کشورهای همسایه هم اطلاع کامل دارید.
🔹قابل درک است که پرداخت سوبسید بنزین با توجه به شرایط کشور لازم است. اما نه به این شکل و با این حجم! پرداخت سوبسید اگر هدفنمد باشد و در ناوگان حمل بار و حمل و نقل عمومی درون و برون شهری به کار برود، قطعا اهداف مورد نظر شما محقق خواهد شد. تردید نکنید با برنامه ریزی صحیح به راحتی می توان ۲۵ درصد از این سوبسید را آزاد کرد. طبق محاسبات اینجانب با این ۲۵ درصد می توان در طول ۴ سال کل ناوگان اتوبوس درون شهری شهرهای مرکز استان ها را نوسازی و همه این شهرها را به سیستم حمل و نقل تراموای شهری مجهز کرد.
🔹این دو اقدام سهم بسیار زیادی در کاهش مصرف سوخت و همچنین کاهش ترافیک مرکز شهر خواهد داشت. در این مکتوب اشاره ای به مزایای شهرسازیِ توسعه حمل و نقل عمومی به ویژه سیستم انبوه بر (تراموای شهری) و نیز اثرات محیط زیستی این تصمیم نمی نمایم و صرفاً به این جمله بسنده می کنم که بخشی از راز بازآفرینی مرکز شهری که دولت به جد پیگیر آن است در کاهش ترافیک مرکز شهر نهفته است نه در افزایش تراکم ساختمانی که مرکز شهر را به نابودی کشانده است.
🔹آقای رئیس جمهور و ریاست محترم مجلس! مدیران شهرداری ها برای اخذ تخفیف ناچیزِ خرید چند دستگاه اتوبوس شهری سال هاست در راهروهای سازمان شهرداری ها سرگردان هستند. شما به خوبی می دانید شهرداری ها به تنهایی توان نوسازی سیستم حمل و نقل عمومی را ندارند.
🔹متاسفانه در کشور به دنبال برنامه ریزی بلند مدت نیستیم. در دوره های متعدد، دولت ها و مجالس صلاح و مصلحت خود و احزاب خود را به منافع بلند مدت کشور ترجیح داده اند. آیا وقت آن نرسیده است در برخی سیاست های کلان اقتصادی کشور تجدید نظر نماییم؟ تجدید نظر در نحوه سوبسید بنزین می تواند شروع مناسبی برای برخی تغییر رویه های اقتصادی باشد.در شرایط تحریم این اقدام از ضروریات بوده و عین عمل به اصل اقتصاد مقاومتی است.
اختصاصی #آرمانشهر
- نویسنده : ✍️دکتر حمیدرضا حمیدی عضو شورای شهر زنجان:
