اعضای شوراها “کارچاق کُن” شده‌اند/نقشه راه برای توسعه شهرها نداریم
اعضای شوراها “کارچاق کُن” شده‌اند/نقشه راه برای توسعه شهرها نداریم
عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه با انتقاد از نبود نقشه راه در مسیر توسعه شهر گفت: این آفت موجب شده شوراها کارکرد اصلی خود را نداشته باشند.

به گزارش آرمانشهر به نقل از ایسنا هادی عبادی در نشست مجازی با عنوان “شورای شهر کرمانشاه و توسعه پایدار” که به همت معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه رازی برگزار شد، با بیان اینکه توسعه پایدار توسعه ای خودکفا، کم هزینه، فقرزدا و محیط زیستی است، گفت: همچنین در این توسعه، امنیت و سلامت انسان ها در اولویت است.

وی افزود: توسعه پایدار سه وجه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی دارد که باید به صورت متوازن به تمام وجه‌های آن توجه شود.

وی با همه جانبه دانستن توسعه پایدار گفت: توسعه پایدار تک بعدی نیست و باید به همه جوانب آن توجه شود و از طرفی این نوع توسعه باید بصورت متوازن شکل گیرد تا بتواند به هدف اصلی آن برسد.

عبادی هدف اصلی توسعه پایدار را رسیدن به آرامش عنوان کرد و افزود: در دنیای امروز مهم نیست که چقدر پول داشته باشید یا چقدر رشد کنید و در حال حاضر هدف اصلی و ملاک و شاخص توسعه پایدار این است که افراد چقدر می‌توانند در آرامش زندگی کنند، بنابراین میزان رشد اقتصاد و پولدار شدن مهم نیست و باید ببینیم چه کاری باعث می شود افراد در آرامش زندگی کنند.

وی افزود: برای رسیدن به این توسعه پایدار همه ارکان جامعه باید پای کار باشند و یکی از ارکان مهم دراین بین شورای شهر است که مجلس محلی محسوب شده و توسط مردم انتخاب می‌شود.

عبادی افزود: شوراهای شهر حلقه واسطه میان مردم و حاکمیت است و می‌توان آنها را نیروی حاکمیتی انتخابی دانست، چرا که توسط مردم انتخاب می شوند.

وی تصریح کرد: مهم ترین وظایف شوراها داشتن برنامه در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و …، فراهم کردن زمینه و مشارکت مردم در مدیریت شهری و نظارت بر اداره شهر است.

این استاد دانشگاه با اشاره به وجود چهار مدل شورایی در جهان گفت: از جمله این مدل ها، مدل فدرالی و غیرمتمرکز است که در کشورهایی مثل آلمان و استرالیا برقرار است‌. در این مدل تمام خدمات شهری، امور نظارتی و حتی قانونگذاری شهری به حکومت های محلی واگذار شده است.

عبادی گفت: در مدل دیگر که مدل ناتمرکز و وحدت گرا است و در کشورهایی مثل انگلیسی و اسکاتلند جریان دارد، تصمیم گیری از پایین به بالا شروع شده و شوراها دارای بازوهای اجرایی به نام کمیسیون هستند که برنامه ریزی های مختلف در آنها صورت می گیرد.

وی افزود: در مدل دیگر که از آن به عنوان مدل مباشرتی فرانسوی یاد می شود و در آمریکای لاتین و کشورهای آسیایی و آفریقایی جریان دارد، شهردار و شورا منتخب مردم بوده و شهردار پاسخگوی شورا است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: در مدل چهارم نیز که مدیریت شورایی یکپارچه نام دارد و در شوروی سابق رواج داشته، تمام امورات کشور بصورت شورایی صورت می گرفت که متاسفانه در عمل خوب اجرا نشد و در نهایت منسوخ شد.

عبادی گفت: ایران مترقی ترین نوع شوراها را دارد که بر مبنای انتخابات است و بوسیله مردم انتخاب می شوند، اما متاسفانه برخی چالش ها موجب شده شوراها نتوانند در ایران آنطور که باید کارایی داشته باشند.

وی در ادامه به چالش های شوراهای شهر در ایران اشاره کرد و ورود افراد غیرمتخصص به شوراها، انتخاب بر اساس سنجه معروفیت(نه تخصص)، انتخاب بر اساس قومیت (طایفه گرایی)، نگرش سلیقه ای به امور شهر (نه سیستماتیک)، رانت، کارچاق کنی سیاسی و خدماتی، عدم شفافیت اداری، عدم مشارکت شهروندان در مدیریت شهری و نبود طرح جامعه توسعه پایدار شهری را از جمله مهم ترین این چالش ها عنوان کرد.

این استاد دانشگاه گفت: متاسفانه یکی از این چالش های مهم نوع نگرش مردم به اعضای شورای شهر به عنوان یک کارچاق کن است که موجب شده مردم فقط پیگیر مطالبات شخصی و بعضا غیرقانونی خود از اعضای شورا باشند و همین نوع نگاه موجب شده که اعضای شوراها هم به این سمت و سو کشیده شوند.

عبادی گفت: اما در این میان مشکل اصلی در کار شوراها نبود نقشه توسعه پایدار است و همین امر موجب شده هر عضو جدید شورا نداند که باید کار را از کجا شروع کند و چه مسیری را طی کند و حتی اگر این عضو شورا فردی شایسته باشد نبود نقشه راه موجب می شود در بحث امورات شهر سلیقه ای تصمیم گیری کند و این امر نتیجه خوبی قاعدتا نخواهد داشت.

عبادی گفت: فرآیند توسعه پایدار زمانی اتفاق می افتد که نقشه راه وجود داشته باشد، آنگاه شوراها باید بر اساس این برنامه پیش رفته و تا مثلا چهار سال دیگر روند توسعه شهر را به حد مشخصی برسانند، دراینصورت می توان به راحتی عملکرد آنها را قضاوت کرد و از طرفی روند و مسیر توسعه شهر هم مشخص است و سلیقه ای اداره نمی شود.